Negatieve gebeurtenissen
Heb je dat ook wel eens dat jouw ‘ik’ in opstand komt? Als de resultaten niet gehaald worden? Als je kritiek krijgt? Als de manier waarop iets gezegd wordt je niet bevalt? Als je gecorrigeerd wordt? Als je gepasseerd of genegeerd wordt? Als je niet gehoord wordt? Als er iets voor jou besloten wordt? Als je tegenspraak krijgt? Als mensen het niet met je eens zijn? Als je collega minder hard werkt dan jij? als je met onrecht wordt geconfronteerd?…
Dan is de kans heel groot dat je gebeurtenissen persoonlijk maakt.
De lijst is eindeloos. Het principe is elke keer hetzelfde: er gebeurt iets of je neemt iets waar, je oordeelt daar negatief over omdat het iets in je raakt, dat geeft een vervelend gevoel en meestal krijgt iemand anders de schuld. Het wordt druk in je hoofd en je bent boos, angstig of verdrietig. Je hele systeem is aangeslagen. Dat wat geraakt wordt (IK doe het niet goed, er wordt aan MIJN positie gepeuterd, IK krijg het niet voor elkaar…) zorgt ervoor dat het ‘ik’ in RE-ACTIE komt. Het is iets waarvoor je gevoelig bent geworden in de loop der tijd. Je reageert in plaats van dat je acteert.
Postitieve gebeurtenissen
Het werkt ook met gebeurtenissen die je positief labelt. Als een doel wel wordt gehaald, als je bedrijf een succes is, als je complimenten krijgt, als mensen je op handen dragen…
Ook dan wordt er iets geraakt in je en je voelt je geweldig. Je hele systeem is in extase.
Motivatie
Dit is een van de belangrijkste principes van het ego en dus ook van alle motivatietheorieën. Medewerkers raken gedemotiveerd als er teveel gebeurtenissen zijn die ze persoonlijk maken en negatief beoordelen. Hier wordt niet altijd professioneel mee omgegaan. Leidinggevenden zitten soms in de kramp om de medewerker ‘niet te raken’. In de praktijk lukt dit nooit omdat er regelmatig ‘vervelende’ besluiten genomen moeten worden en omdat je simpelweg niet iedereen tevreden kunt stellen. Ook zie je leidinggevenden die zelf reacties van medewerkers persoonlijk maken en dus zelf aangeslagen raken.
Hoe ga je hier professioneel mee om?
Het is belangrijk dat je dit principe kent en herkent. Op het moment dat iemand jou ‘aanvalt’, herken dan wat er gebeurt. Die persoon wordt door iets geraakt en geeft jou de schuld.
De tweede stap is dat je zelf niet in dezelfde valkuil stapt door in de verdediging te gaan. Dan maak je het zelf ook persoonlijk. Dan gaat het plotseling om jou. Hoe minder last je hebt van een vermeende aanval, hoe kleiner de neiging om jezelf te gaan verdedigen. Daarom is het zo belangrijk dat je
- Bekend bent met je gevoeligheden
- De eventuele neiging dingen persoonlijk te maken herkent
- Een andere keuze kunt maken
Je bent dan veel minder afhankelijk van je omgeving en wat er gebeurt.
Je bent veel minder vatbaar voor manipulatie en bangmakerij
Je bent emotioneel volwassener en stabieler
Je handelt veel professioneler in moeilijke situaties
Je bent intrinsiek gemotiveerd omdat extrinsieke zaken minder vat op je hebben
