Op de werkplek en op allerlei plaatsen waar mensen proberen emotioneel geladen kwesties op te lossen of complexe doelen te realiseren, speelt zich een drama af. Een toneelstuk tussen geconditioneerde ego’s die onbewust gedreven worden door het verleden. Het gaat om mensen die het niet op kunnen brengen persoonlijk afstand te nemen van de uitkomst. Mensen die de kwestie of de uitkomst zo belangrijk vinden dat ze letterlijk in de kramp schieten. Ze verzetten zich niet alleen mentaal, maar ook lichamelijk tegen andere meningen, andere ideeën, andere voorkeuren, een andere aanpak, een ander voorstel, kritiek, eigenlijk alles wat niet in het straatje past. Dit leidt tot strijd, apathie of je eigen gang gaan in plaats van samenwerking. Het drama op de werkplek kenmerkt zich door gebrek aan begrip doordat iedereen zich verzet tegen wat er echt gaande is.
Het menselijk ego verzet zich op ontelbare manieren tegen de werkelijkheid. De dingen zijn anders dan ze ‘zouden moeten’ zijn. Dit algemene oordeel kom ik bijna altijd tegen bij leiders en managers. Afwijzing is een basishouding. Uiteraard ook bij de medewerkers. Deze impliciete, en jammer genoeg ook vaak expliciete afwijzing, zorgt automatisch voor weerstand. Het is niet de verandering of de discussie die voor weerstand zorgt, maar de afwijzing van datgene ‘wat is’ die eronder schuilgaat.
Als je het nog niet herkent, denk dan eens aan de relatie waar je inzit of het opvoeden van je kinderen. Of hoe je zelf bent opgevoed of hoe het onderwijs met ‘uitzonderingen’ omgaat. Wellicht maakt dat het helderder.
Bewuster Leiderschap houdt in dat je alles erkent zoals het is. Alles is tenslotte zoals het is. Hoe langer je het oordeel uit kunt stellen, hoe langer je in contact blijft. Erkennen van ‘wat is’ houd je uit de strijd en voorkomt dat je stopt met rekening houden met anderen of apathisch wordt. Focus wat dit betreft op jezelf en wat minder op anderen. Vreemd genoeg kost dit minder energie en krijg je samen meer voor elkaar.
Dit is een lastig proces, maar hieruit komen de echte leiders.
Om het nog wat ‘dramatischer’ te maken: bijna alle mensen hebben ook een basishouding van afwijzing naar zichzelf. Het is niet goed genoeg. Onbewust of bewust. Dit uit zich vaak in ‘krampachtige strategieën’ als perfectionisme, keihard werken, conflictmijdend gedrag, controle willen houden, braaf zijn, intimidatie, manipulatie, jezelf niet laten zien en beschermen, geen verantwoordelijkheid nemen, de lat hoog leggen, jezelf wegcijferen. Ook dit zijn ingrediënten die het drama op de werkplek voeden en je geluk in de weg staan.
Herken je dit? (Ook als je dit bij anderen herkent en daar een negatief oordeel over hebt) en wil je hier meer over weten? Kijk dan naar onze trainingen op dit gebied:
