Stel, je bent een professional, leider of bestuurder die het allemaal redelijk tot goed voor elkaar heeft. Je bent succesvol en tevreden. En de omgeving is tevreden met jou. En dan verandert alles…
De Sloopkogel:
Er vinden gebeurtenissen plaats die je niet kunt plaatsen. Een taak of verantwoordelijkheid lijkt plotseling te zwaar, je krijgt feedback uit verschillende kanten die je niet kunt plaatsen, je reageert plotseling overdreven emotioneel, je hebt jezelf niet meer in de hand, je wordt verliefd, angstig, overspannen… Het kan van alles zijn. Je wereld staat in 1x op zijn kop. Het zorgvuldig opgebouwde psychologische construct rammelt en kan niet meer zorgen voor het gevoel ‘in control te zijn’. En dat is eng. Het kan gepaard gaan met sterke gevoelens van angst of zelfs paniek. De gebeurtenis(sen) en je eigen reactie hierop werken als een soort sloopkogel. Er wordt een gat geslagen in het construct dat niet 1,2,3 te repareren is. Dat is wel de eerste reflex. Terug naar het oude, terug naar het bekende, terug naar het gevoel in control te zijn. Het wordt steeds drukker in je hoofd.
Wat te doen?
Het is de bedoeling dat je gaat doorzien wat er gebeurt: de schellen zijn van je ogen gevallen en je ziet eindelijk hoe het werkelijk is. Het is de bedoeling dat je gaat inzien hoe je het ego-construct altijd overeind hebt gehouden en welke overtuigingen en strategieën actief zijn. Je gaat het ego-construct herkennen als een activiteit van je geest. Het is niet wie je werkelijk bent. Het proces dat je hiermee doorloopt leidt tot zelfliefde en juist dat is de poort naar een veel ruimer bewustzijn. De plek achter het ego waar je volledig jezelf bent, los van de oorzaken die ervoor hebben gezorgd dat je snel of langzaam vastliep. In die zin kan het een startschot zijn voor iets moois waar je je hele leven plezier van gaat hebben.